ศาสตราจารย์ วิริยะกล่าวว่า สังคมไทยเป็นอุปสรรคกับคนตาบอด เพราะสังคมไทยไม่เชื่อว่า คนตาบอดทำอะไรได้ ตั้งแต่ผมตาบอดใหม่ ๆ มิสเจนีวีฟ คอลฟิลด์ ให้ท่องคาถา ต้องเชื่อว่าคนตาบอดทำได้ทุกอย่าง และต้องหาเรื่องท้าทายทำ เพราะความท้าทายเท่านั้นที่ดึงความสามารถของมนุษย์ออกมาได้ ซึ่งตรงกับคำเทศน์ของ ศาสตราจารย์พิเศษ สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ นามเดิม ประยุทธ์ อารยางกูร ฉายา ปยุตฺโต ท่านเทศน์ว่า “มนุษย์เชื่อว่ามนุษย์เราทำงานได้ไร้ขอบเขต สุดยอดความฉลาดของมนุษย์ คือทำเคราะห์ให้เป็นโอกาส เวลามนุษย์มีเคราะห์มีกรรม อย่าไปกราบไหว้ อย่าไปแก้กรรม ท่านบอกโดนหลอก กรรมไม่สามารถแก้ได้ เราต้องเชื่อในความสามารถของเราว่าเรามีความสามารถไร้ขอบเขต ความฉลาดของเราอยู่ที่ทำเคราะห์ให้เป็นโอกาส” 

          คนตาบอดต้องตั้งเป้าหมายอันยิ่งใหญ่ ผมศึกษาแล้วพบว่า คนตาบอดในต่างประเทศเก่งกฎหมาย ผมจึงตั้งเป้าเรียนกฎหมาย ทั้งที่ประเทศไทยไม่ให้เรียน แต่ผมคิดว่า “ต้องทำให้เห็นความสามารถของเราก่อน แล้วจึงจะบอกได้ว่าเราทำได้” ดังนั้นจึงต้องใช้ความขยันและการศึกษากลยุทธ์ต่าง ๆ เพื่อทุ่มเทเรียนกฎหมาย ในที่สุดผมจบกฎหมายได้ที่ 1  ของคณะนิติศาสตร์บัณฑิต แล้วนำไปสู่เป้าหมายที่ทำให้ต้องเรียนให้เก่ง และพยายามแก้กฎหมายพระราชบัญญัติข้าราชการพลเรือน ให้เป็นข้าราชการพลเรือน ซึ่งโชคดีกฎหมายสำเร็จตอนเรียนจบพอดี และผมเป็นคนพิการคนแรกที่เป็นข้าราชการพลเรือน

          ตอนนี้ผมกำลังศึกษาวิธีการการปลูกต้นกระท่อมแล้วนำมาทำยา เพราะต้นกระท่อมเป็นพืชที่ปลูกง่ายและกำลังเจรจากับโรงพยาบาล เมื่อปลูกกระท่อมแล้วสามารถแปรรูปเป็นสมุนไพรได้หลากหลาย คนตาบอดสามารถประกอบอาชีพได้หลายอย่าง อะไรที่ต้นทุนถูกสามารถนำมาแปรรูปแล้วจะแพง ต้องเสาะหาไปเรื่อยและทดลองทำ ถ้าทำสำเร็จถือเป็นงานที่ดี เช่น กัญชา ปัจจุบันนี้สามารถปลูกได้ และนำไปแปรรูปทำยาได้หลายอย่าง ที่สุพรรณบุรีสกัดเป็นน้ำขายขวดละพัน จังหวัดเลยเนี่ย กัญชาสมุนไพร 

          ผมว่าในยุคโควิด เป็นตัวเตือนเราว่า มันมีอะไรใหม่ ๆ ดี ๆ ควรรีบศึกษาหาความรู้แล้วลงมือทำ อันนี้จะเป็นประโยชน์   แต่ในความคิดเห็นของผม  ผมว่ามันยุค สมุนไพร สามารถหาสมุนไพรดี ๆ นำมาปลูกแล้วนำมาแปรรูปแล้วขาย ปัจจุบันนี้สามารถส่งไปทางยุโรปได้ เพราะทางยุโรปกำลังศึกษาคุณสมบัติ ผมเคยค้นหาว่า ใบกระท่อมช่วยเรื่องเบาหวานได้ การที่คนตาบอดทำอาชีพหลายอย่างไปพร้อมกัน เช่น ขายล็อตเตอรี่ นวดแผนโบราณ ทำการเกษตร ร้องเพลง ยิ่งสามารถทำอะไรได้มาก เป็นการลดความเสี่ยงในเรื่องการหารายได้ เพราะสามารถใช้เวลาได้คุ้มค่า อยากฝากไว้ว่า 1) ให้เราเชื่อว่าเรามีความสามารถไร้ขอบเขต 2) สุดยอดความฉลาดของมนุษย์คือ การทำเคราะห์ให้เป็นโอกาส เพราะฉะนั้นต้องทุ่มเท ใช้สติปัญญาของเรา ทำเคราะห์ให้เป็นโอกาส แล้วแสดงออกถึงศักยภาพความสามารถของเรา

          มิสเจนีวีฟ คอลฟิลด์ สอนเรื่องที่สองคือ ให้คนตาบอดต้องรู้จักให้  ผมดีใจคนตาบอดมีประเพณีบริจาคโลหิต ต้องแสดงให้สังคมไทยเห็นว่า ตาบอดก็ยังรู้จักให้ รู้จักให้กับสังคมไม่ได้ให้กับตัวเรา คนตาบอดสามารถให้กับสังคมได้  มิสเจนีวีฟ คอลฟิลด์ เคยบอกว่า แค่เรายิ้มแย้มแจ่มใส ถึงจะเป็นคนตาบอดแต่ยิ้มแย้มแจ่มใสสามารถช่วยให้คนไม่ฆ่าตัวตาย ที่ธรรมศาสตร์เพื่อนอาจารย์ถามผมว่า ไม่เห็นมีความทุกข์เลย ผมถูกฝึกสอนมาว่า “ให้ยิ้มเข้าไว้ ชีวิตเราถึงจะตาบอดก็มีความสุข ความสุขมันอยู่ที่ใจมันไม่ได้อยู่ที่ร่างกาย” อยู่ที่ว่าเราจะสร้างความสุขให้กับตัวเราอย่างไร ร้องเพลงไปก็มีความสุข เดินหารายได้ไปร้องเพลงไปก็มีความสุข ทำงานไปร้องเพลงไปก็มีความสุข เราสามารถทำชีวิตของเราให้มีความสุขแย้มแจ่มใสได้ตลอด และส่งมอบความสุขให้กับคนอื่นได้ เป็นคนตาบอดต้องรู้จักให้ เราใช้ชีวิตอย่างมีความสุขให้คนอื่นเห็นเขาจะคิดได้ 

          มิสเจนีวีฟ คอลฟิลด์ สอนเรื่องที่สามคือ เมื่อเราช่วยตัวเองได้แล้ว อย่าลืมช่วยรุ่นน้องต่อไป ผมดีใจว่าคนตาบอดได้ทำเรื่องนี้มาตลอด เมื่อช่วยตัวเองได้แล้วมารวมกันเป็นสมาคม มีทั้งกลุ่มเยาวชน กลุ่มอาชีพต่าง ๆ ซี่งเป็นเรื่องที่ดีมาก และหาในความพิการประเภทอื่นไม่ได้ ซึ่งคนตาบอดช่วยเหลือเกื้อกูลกันได้ 

          ศาสตราจารย์ วิริยะ ฝากทิ้งท้าย “1) เชื่อว่าเรามีความสามารถ ความสามารถเราไร้ขอบเขต สามารถทำงานที่ท้าทายทำให้ยกระดับสูงขึ้นไปเรื่อย ๆ 2) รู้จักให้ เราก็ทำอยู่แล้วบริจาคทุกปีนะ 3) ช่วยตัวเองได้และช่วยรุ่นน้องต่อไป”