คุณนุชจารี เล่าว่า โครงการนี้เริ่มจาก นายจุติ ไกรฤกษ์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ ขอความร่วมมือระหว่างกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ (พม.) กระทรวงสาธารณสุข และมหาวิทยาลัยนเรศวร ร่วมกันจัดทำข้อมูลดิจิทัลของคนพิการจำนวนกว่า 30,000 คน ในพื้นที่จังหวัดพิษณุโลก และคนพิการที่ตกสำรวจอีกจำนวนหนึ่ง เพื่อให้คนพิการกลุ่มดังกล่าวที่เข้าไม่ถึงสิทธิสวัสดิการของรัฐและการส่งเสริมอาชีพ สามารถเข้าถึงสิทธิสวัสดิการและพัฒนาอาชีพ จึงเกิด “พิษณุโลกโมเดล”

          ในแบบฟอร์มนี้จะรวบรวมข้อมูลคนในครอบครัวของคนพิการด้วย เช่น ในบ้านคนพิการมีเด็ก ผู้สูงอายุ กี่คน ตกงาน ไม่มีรายได้ มีความจำเป็นอะไรหรือเดือนร้อนอย่างไร เป็นแบบฟอร์มที่ครอบคลุมข้อมูล เพราะทำให้หลายหน่วยงานสามารถดึงข้อมูลไปใช้ได้ นอกจากนี้ในส่วนของเทศบาลเมืองพิษณุโลก ยังมีโมเดลเรื่องเมืองสะอาด เรื่องการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก มีการทำความร่วมมือกับสถาบันวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อมโลก เพื่อทำให้เมืองพิษณุโลกมีคาร์บอนต่ำ

         ในอนาคตตั้งเป้าไว้ 100%  คือ คนพิการทุกคนเข้าถึงสิทธิ ข้อมูลเหล่านี้เป็นการทำงานเชิงรุก โดยการลงพื้นที่ไปสำรวจคนพิการที่ตกสำรวจเพื่อให้เข้าถึงสิทธิมากขึ้น การเก็บข้อมูลไม่ได้มีเพียงองค์กรคนพิการจากศูนย์บริการคนพิการทั่วไปเท่านั้น ยังได้รับความร่วมมีอจากอาสาสมัคร หรือ อสม.ที่สมัครใจเข้ามาร่วมลงพื้นที่สำรวจตามหมู่บ้านต่าง ๆ ทำให้การทำงานง่ายขึ้น คนพิการเข้าถึงสิทธิได้อย่างทั่วถึงมากขึ้น เพราะถ้ารอให้หน่วยงานภาครัฐทำงานฝ่ายเดียว โอกาสที่คนพิการจะเข้าไม่ถึงสิทธิมีมาก เนื่องจากเจ้าหน้าที่ภาครัฐมีน้อย

         พิษณุโลกโมเดล เป็นโครงการนำร่อง หลังจากทดลองใช้แล้วจะกระจายให้ครอบคลุมทุกจังหวัด เพราะวัตถุประสงค์ของโครงการนี้คือ ดูแลช่วยเหลือคนพิการให้เข้าถึงสิทธิจริง ๆ ทุกเรื่อง ถ้าข้อมูลของคนพิการถูกพิมพ์เข้าระบบแล้ว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของกระทรวงศึกษาธิการ สาธารณสุข หรือเรื่องอื่น ๆ หน่วยงานต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องสามารถดึงข้อมูลไปใช้ได้ ทำให้คนพิการทั่วประเทศเข้าถึงสิทธิ