ขณะนี้คุณอยู่ที่ ›

เรื่องโดยเด็กๆ (16/02/2011)

โดย อาแมนดา อายุ 13 ปี เมืองบอสตัน รัฐแมตซาชูเสทส์

ตั้งแต่ฉันสามารถจำความได้  ฉันพบความลำบากที่โรงเรียน  คุณครูหลายคนต่างบอกฉันเสมอว่า ให้พยายามหนักขึ้นแม้ว่าฉันได้พยายามอย่างดีที่สุดแล้ว ฉันร้องไห้ตลอดเวลา ฉันเกลียดโรงเรียน

แล้วเมื่อฉันอยู่เกรดสอง  แม่ของฉันพาฉันไปรับการทดสอบ  ปรากฎว่า ฉันเป็นเด็กฉลาดแต่สมาธิสั้น  ฉันตื่นเต้นมากและมีความสุขจริงๆ  แล้วแม่ของฉันก็บอกคุณครูทั้งหลายว่า  พวกเขาจำเป็นต้องช่วยเหลือฉันและคอยอยู่เคียงข้างเมื่อฉันพบความลำบาก  เนื่องจากฉันมีครูอยู่สองคนประจำชั้นเรียน  คนหนึ่งสอนตามปกติและอีกคนหนึ่งเป็นคนให้เกรด

ฉันยังพบความยุ่งยากและฉันเพียงแต่ไม่สามารถเข้าใจได้  เห็นได้ชัดว่า คุณครูไม่เห็นว่า ฉันกำลังดิ้นรนและอ่อนเพลียจนกระทั่งฉันยอมแพ้ดื้อๆ  ตอนนั้นคือหยุด เพียงแต่วางดินสอลงและจ้องไปที่กระดาษเบื้องหน้า
แล้วคุณครูคนที่ไม่ได้สอนตีฉันเบาๆ แล้วพาฉันไปที่โต๊ะของเธอและพร่ำบอกปัญหาซ้ำไปซ้ำมา  ฉันจึงบอกว่า “หนูเพียงแต่ไม่เข้าใจ”  ฉันไม่รู้ว่าทำไมแต่มันเป็นบางสิ่งที่ขัดข้องในหัวของฉันและฉันไม่เคยลืม เลย  คุณครูจึงกล่าวกับฉันด้วยเสียงเขียวและขัดข้องใจว่า “อาแมนดา มันไม่ยากจนเกินจะเข้าใจหรอกนะ” ในเวลานั้นฉันคิดว่า มันเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดเท่าที่เธอจะพูดกับฉัน  วินาทีนั้นฉันมองไปที่ประตูและตั้งใจจะวิ่งออกจากห้องและเริ่มร้องไห้  ฉันขมขื่นเป็นที่สุด
ฉันจำได้ว่า คืนหนึ่งฉันขอให้แม่อยู่กับฉันในห้องเพื่อคุยกัน (จริงๆ แล้วมันเป็นการหน่วงเหนี่ยวเพื่อฉันยังไม่ต้องเข้านอน)  แม่ถามฉันว่าอยากจะคุยเกี่ยวกับอะไร  ฉันเริ่มคุยว่าฉันเกลียดโรงเรียนมากเท่าไรและฉันคิดว่าฉันเป็นคนที่โง่ที่ สุดอย่างไร  ฉันจำการพูดคุยทั้งหมดได้ดี ฉันร้องไห้หนักมากจนหายใจไม่ออก  เมื่อแม่ถามฉันว่าฉันอยากจะย้ายโรงเรียนหรือไม่  จำได้ว่า ฉันตอบว่า “ฉันไม่รู้”
แล้วพอถึงเวลาที่ฉันอยู่เกรดห้าแล้ว  เราพบโรงเรียนอีกแห่งหนึ่งซึ่งช่วยเหลือเด็กแอลดี  ฉันได้ย้ายไปที่นั้น  ตอนนี้ฉันอยู่เกรดเจ็ดและกำลังจะย้ายขึ้นไปเรียนระดับมัธยมศึกษาเมื่อปีนี้ สิ้นสุดลง  ฉันรู้สึกว่า  โรงเรียนนี้ช่วยเหลือฉันมากอย่างไม่เคยคิดมาก่อนเลย  เช่น ให้เวลามากเป็นพิเศษในการทดสอบ  ไม่มีงานการบ้านที่ท่วมท้นเกินไป  และยังมีกิจกรรมที่สนุกมากมายหลายอย่าง  ฉันรักที่ฉันมีสมาธิสั้นและอยู่ห่างจากไอน์สไตน์เพียงสองสามก้าวเท่านั้น  ถ้าคุณมีปัญหาการบกพร่องทางด้านการเรียนรู้  อย่าใช้ชีวิตที่หลบซ่อนมัน  ยอมรับมัน  คุณเป็นคนพิเศษในวิถีทางอันพิเศษของคุณเอง

แปลและเรียบเรียงจาก Stories by Kids: Hope ของ Amanda
http://www.ldonline.org
โดย พรรษชล ศรีอิสราพร
หมายเหตุ ใครที่ชอบอ่านประวัติของอัจฉริยบุคคลคงจะเคยพบว่า บ่อยครั้งที่หนังสือต่างๆ จะเล่าว่า อัจฉริยะท่านนั้นในวัยเด็กมักจะเรียนหนังสือไม่เก่ง ดูเหมือนโง่ หัวทึบ ฯลฯ และเนื่องจากไอน์สไตน์เป็นหนึ่งในบรรดาอัจฉริยะทั่วโลกคุ้นเคยกันมากที่สุด จึงมักจะเป็นตัวอย่างยอดนิยมที่ถูกกล่าวถึงในทำนองนี้อยู่เสมอ
ทั้งนี้ ข้อกล่าวหาที่หนักหน่วงที่สุดเท่าที่ค้นพบเป็นลายลักษณ์อักษร ก็คือ ไอน์สไตน์เกิดมามีหัวกะโหลกบูด ๆ เบี้ยว ๆ ทำให้พูดได้ช้ากว่าปกติ และพอเข้าโรงเรียน ก็เป็นนักเรียนที่เรียนไม่ดีและมีพฤติกรรมก้าวร้าวกับครูอีกด้วย - จาก http://www.rmutphysics.com

ภาพประกอบบทความหน้าต่าง LD

แบบประเมินคุณภาพสื่อ สสพ.

คุณพอใจกับคุณภาพสื่อข้างต้นมากน้อยเพียงใด
  • พอใจมาก0
  • พอใจ0
  • ปานกลาง0
  • ไม่พอใจ0
  • ไม่พอใจมาก0
^ กลับสู่เนื้อหาหลัก