ตอนนี้กำลังจะทำโครงการเพื่อรองรับแผนพัฒนาสตรีพิการ ฉบับที่ 2 พ.ศ. 2560 – 2564 ซึ่งสมาคมสตรีได้เข้าไปร่วมยกร่างในเรื่องที่จะจัดทำแผนนี้ มีวิสัยทัศน์ในแผนฉบับที่ 2 เรื่องสร้างสังคมเสมอภาคปราศจากการเลือกปฏิบัติสตรีมีคุณภาพชีวิตที่ดี มั่นคงปลอดภัย ร่วมสร้างชาตินำสมัย สมาคมได้เข้าร่วมเสนอวิสัยทัศน์ ในปี 2562 นี้ทางสมาคมได้จัดทำโครงการประชุมเชิงปฏิบัติการ เพื่อส่งเสริมและพัฒนาบุคคลิกภาพสตรีพิการเพื่อการเข้าสู่สังคม โครงการประชุมเชิงปฏิบัติการเสริมสร้างทักษะความรู้ความเข้าใจสตรีพิการกับท้องถิ่นเพื่อให้สตรีพิการมีส่วนร่วมและเข้าถึงระบบบริการอันเป็นสาธารณะ ต่อเนื่องจากที่ได้ลงพื้นที่และได้พบปัญหาว่า สตรีพิการที่อยู่ส่วนกลางถูกมองว่าเข้มแข็งแล้วพอจะทัดเทียมกับบุรุษพิการ เมื่อได้ลงไปสำรวจแล้ว สตรีพิการในต่างจังหวัดยังห่างจากการพัฒนาตัวเองให้ทัดเทียมกับผู้ชายพิการ

          ปัญหาเรื่องที่หนึ่งคือการเดินทาง เรื่องที่สองคือเรื่องทัศนคติ วิสัยทัศน์ของครอบครัว ยิ่งถ้าเป็นสตรีที่มีสามีก็แทบจะไม่มีโอกาสได้ออกมาสู่สังคมเลย จากที่ได้ลงพื้นที่มาเหมือนสตรีพิการถูกปิดกั้นรู้แค่เรื่องเดียวคือเรื่องเบี้ยความพิการ 800 บาท บางทีก็ไม่ได้ไปรับเอง สิทธิของสตรีพิการมีมากกว่านี้ บางคนยังไม่รู้เลยว่าเป็นคนพิการยังไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลที่ไหนก็ได้โดยไม่ต้องรอใบส่งตัว ยังมีคนพิการที่ยังไม่รู้สิทธิที่พึ่งได้อีกมากมาย

          เริ่มจากตนเองเป็นไข้ ตัวร้อน แม่พามาพบหมอที่โรงพยาบาลศิริราช หมอบอกว่า ได้รับเชื้อไวรัสโปลิโอเข้าสันหลังแล้วถ้าจะรักษาต้องรักษาภายใน 7 วัน ขาข้างซ้ายก็จะรีบเล็กกว่าขาข้างขวาและสั้นยาวไม่เท่ากัน แม่ก็พยายามรักษาแต่ก็ไม่ได้แล้ว ก็กลับมาเรียนหนังสือแต่จะมีความยากลำบากกว่าเด็กทั่วไป จนจบ ป.7 ในสมัยนั้น หลังจากนั้นก็ได้ไปเรียนต่ออาชีวะชลบุรี เลือกเรียนแผนกผ้าและเครื่องแต่งกาย แม่สอนเสมอว่า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ระหว่างเรียน อาจารย์หมอที่โรงพยาบาลศิริราชเสนอว่าสนใจเป็นเคสศึกษาในการที่จะผ่าตัดยืดกระดูก เพราะขาเราสั้นข้างยาวข้าง ท่านอาจารย์หมอบอกว่าถ้าเราเดินในลักษณะที่ต้องเดินจับเข่าจะทำให้กระดูกสันหลังเอียงอีกหน่อยจะมีปัญหาถึงกับเดินไม่ได้ แล้วก็ไปรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลปีครั้ง ถูกยืดกระดูกวันละมิลลิเมตร สิ่งที่ได้กลับมาคืออาจารย์แนะนำให้ใส่เบสไว้ตลอดเพื่อช่วยพยุง แล้วก็ได้กลับมาเรียนต่อแล้วก็สอบติดที่เทคนิคกรุงเทพจนจบ ปวส.